پیروگرافی هنر سوزاندن کاغذ یا سطوح طبیعی دیگر مثل چوب، چرم و حتی سیم است که هزاران سال پیش توسط مصریان و قبایل آفریقایی که مسحون آتش بوده اند، اختراع شده است. اما پیروگرافی از آن روز تا کنون راه درازی را پیموده است. به خصوص از زمانی که هنرمند ملبورنی، آلفرد اسمارت راهی یافت که با آن با استفاده از پمپ هدایت شعله بنزولینی از طریق یک مداد پلاتینومی ابزاری ساخت که بتوان با آن سایه و جزئیات بیشتری را وارد کار هنری کرد که تا قبل از آن ممکن نبود. اوایل قرن بیستم اختراع پیروگراف برقی با سیم های حرارتی این هنر باستانی را به مرحله ی جدیدی وارد ساخت و ابزارهای مدرن و پیشرفته به هنرمند اجازه داد با دماهای مختلف کار کند و سایه ها و رنگ های مختلفی ایجاد کند.

جولی بندر مدرکش را در سال ۱۹۸۰ از دانشکده ی هنر دریافت نمود اما تا سال ۲۰۰۲ استعداد پیروگرافی را در خود پیدا نکرد، بعد از آن تصمیم گرفت رازهای نگفته ی این هنر را کشف نماید. از علاقه ی فراوانش به طبیعت و حیوانات استفاده کرد تا نقاشی هایی به رنگ قهوه ای سوخته با جزئیاتی بسیار زیبا و هنرمندانه ترسیم نماید. با استفاده از عکس و افزودن ریزه کاری هایی با مداد طرح هایش را بروی تکه های چوب صیقلی تکمیل نمود. با استفاده از قلم های حرارتی بسیار ریز طرح هایش را بسیار دقیق و جزئی رسم می نماید و لایه لایه کارش را پیش می برد که فرایندی طولانی و انرژی بر است. اما او با صبر، حوصله و تمرکز بسیار شاهکارهای هنری اش را یکی پس از دیگری خلق می نماید.
جولی بندر می گوید: «کارهایم را با این فکر خلق می کنم که با اضافه نمودن حرارت به چوب هر کدام از آنها مانند یک حیوان زنده جان بگیرند و به حرکت در آیند»